පුපුරන්නට එනවා ඔළුව
රස්නයක්ද දැනෙනවා දැන් දැන්
කවද්ද මේ දුක් ගින්නෙන්
සමුගන්නේ සසර භවෙන්
අරක කියයි මේක කියයි
බැලු බැලු අත වික්ෂිප්තයි
විටෙක දුකද සතුට රැදෙයි
ලෝකය මෙන් සිතුවිලිද කැරකෙයි
උදේට ඉර පායනවා
හවසට ඉර හැංගෙනවා
රෑ යාමේ හද එනවා
පාන්දරට හැංගෙනවා
මනුස්ස ලොව පිරිහෙනවා
නොමිනිස්කම රජ වෙනවා
- තිලිණි ප්රියංජලා -
No comments:
Post a Comment