දෙනෙතට නින්ද නොඑන වැසිබර නිමේෂයක සිතිජයේ අනන්තය වෙත
යන්න සිතුනත් මටත්
නොපෙනී යනතෙක්ම
නිමක් නොපෙනෙන අනන්තයේ අනන්තයේ
එන්නේ කොහොමද
කප්පරක් බලාපොරොත්තු
හිත් පොඩිත්තක තියා
ඉටු කරනා තුරු හිදියි බලා
මැලවී ගිය රෝස කොපුල්
සීතල වී යා උන සියුමැලි දෙඅත්
වැසී ගිය තරු දෙනෙත්
බලා හිදියි
උණුසුම් ප්‍රාණ වායුවක් සේ
බලාපොරොත්තු ගතට පිබිනා තුරු
හුස්ම ගන්නට බලාපොරොත්තු තුලින්
පණ දෙන්න පණ දෙන්න
ජිවත් වෙන්න මියැදී නොව
සටන්කොට ජීවත්වෙන්න
අනාගතයේ පියමන් කොට
කාලය ආ විගස
හුස්ම නැවත අත්හරින්න
- තිලිණි ප්‍රියංජලා -
No comments:
Post a Comment