නැග්ගවිට දුම්රියට
පවුඩර් සෙන්ට් ජෙල් නෑව
ජැන්ඩිපහට ඇද ගත්තු
දමා උකුළු මුකුළු
ආවා ලගට ඉලන්දාරියෙක්
දික්කලමුත් විසිටින් කාර්ඩ් එකක්
දමා අත කබායට
මොකක්ද මේ නාඩගම දැනුන නිසාවෙන්
පියමන් කළා අඩි දෙක තුනක් අහකට
දැනුනත් පසුපස එනබව
බලාන හිටියද කොතෙකුත්
ගහලා ඉහටම මනමාලකම
බැස්සමුත් දුම්රියෙන්
එන බව දැනුනා පස්සෙන් තවමත්
අතට ගත් සැනින් කුඩේ
ඇදුනා වෙනතකට
පැනගියා මනමාලකම
අහලකවත් නොපෙනන තරමටම 

- තිලිණි ප්‍රියංජලා -

මායාවක්

ආදරය මායාවක්
සැබෑ නොවන මායාවක්
අමතක කරන්න හැදුවත් අමතක නොවෙන මායාවක්
මතකයෙන් නොගිලිහෙන මායාවක්
සතුට අරන් හිතට එන මායාවක්
දුක අරන් හිතට එන මායාවක්
සතුටත් දුකත් දෝතින් අරන් එන මායාවක්
විරහවම රහක් විදියට දැනෙන මායාවක්
විදින විදවන මායාවක් 
උත්තරීතර පරිත්‍යාගයක් කියාගත් මායාවක්
නින්ද නොඑන හීන මවන මායාවක්
පොත් අතරේ මුණ මවන මායාවක්
නින්ද අස්සේ හීන මවන, හීන අස්සේ හාදු වැහි වස්සන මායාවක්
බැලු බැලු ඇත මැවිලා පේන මායාවක්
ඇස් ඇරියත් හීන පේන මායාවක්
හිතට හිතක් යාකරනා මායාවක්
දෙහිතම එකට බදිනා මායාවක්
හීන ගොඩක වලා රොදක් වෙන මායාවක්
වලා රොදෙන් බිමට වැටෙන මායාවක්
ඇතිවෙලා නැතිවෙන, නැතිවෙලා ඇතිවෙන මායාවක්
ඇස් රතුකර කදුළු වක්කරන මායාවක්
බලාපොරොත්තු ගෙනෙන, බලාපොරොත්තු බිදින මායාවක්
ජීවිතේ ජිවත් කරන, කරවන මායාවක්
ජීවිතේ මරණ මායාවක්
ජීවිතයත්, මරණයත් දෝතින් ගෙනෙන මායාවක්
මං දකින ඔබ නොදකින, ඔබ දකින මා නොදකින මායාවක්
වසත් සමයේ උණුහුම සීත කරන මායාවක්  
සීත සෘතුව උණුහුම් කරන මායාවක්
සදාකාලික මායාවක්
අමරණීය මායාවක්

- තිලිණි ප්‍රියංජලා - 

නැවතුන තැන තාම මම
මතක් කරනවා ඇපල් ගහ මුල
වැටුණු ඒ ඇපල් ගෙඩිය අපි දෙන්නා මැද්දට
කෑල්ලක් කටින් කාලා මං
ඔයාටත් දුන්නා මතකද කෑල්ලක්
කාගෙන කාගෙන ගියා
පෙරේතකමට මතකද ඔයාට
ගහ මුලට වෙලා හිටියා බලාගෙන මම
නිදි නේද ඔයා ඉවරවෙනකොට ඇපල් ගෙඩිය කාලා 
මතක් උනා මට එක කුමාරිකාවක් ඇපල් කාලා නින්දට ගියපු
ඇඩුවා මං රෝස කොපුල් රතු වෙනකල්ම
ඔයාගේ ඔළුව මගේ උකුලේ තියාගෙන
කදුළු කෝඩ මගේ ඇස් වලින් වැටිච්ච
බේරිලා ගිහින් කොපුල් උඩින් මගේ
සීත කොපුල් උඩට වැටුනා ඔයාගේ
ඇස් ඇරියා නේද හෙමින් හෙමින් ඔයා
තොල් දෙක අස්සෙන් මුමුණනවා ඇහුනා මට
කියන්නට හිතුනා මට ඔයාට
ඇපල් නොකා ඉන්නවද මින් මතුවටත් මටත් නොදී පෙරේතකමට
ඔයා මනුස්සයෙක් මිසක කුමාරයෙක් නොවෙන බව සුරංගනා ලෝකයක
කුමාරියක් නොවෙන බව මං
වෙලාවකට බාටා කෑලි දාන, වෙලාවකට ජේත්තු බූට් සපත්තු දාන
රැලි රැලි කැරලි එල්ලෙන
බද වටේ සිලික් රිබන් අල්ලපු
තඹ කොන්ඩේ රෙදි පටියක් බැදපු
පොප්ලින් මල් වැටිච්ච ගවුම් අදින
කුමාරියක් නොවන බව
වයලීන් වයන්නීයක් මිසක
ෆැන්ටසි කුමරියක් නොවන බවට 

- තිලිණි ප්‍රියංජලා -

අවරගිරට හිරු කුමරා ටටා කියා බැස යද්දී
සදු එන බව හිරු නොදකින නිසොල්මනේ හැන්දෑවක  
ගෝල්ෆේස් හද මුදුනින් ඉස්සි ඉස්සි බලන යාමේ
ඉමු බලාන සදසාවිය හිරුට හොරා එනතුරාම

මල් ඉහිරුණු හද පාරේ
කෝලම් බස් දොඩව දොඩව
වීදි ලාම්පු යටින් එලිය අරන්
ඇවිදන් යමු කොළඹ පාරේ

හිත් අහසේ හීන මැද්දේ
ඔබේ දෙතොලට හාදු තියා
උණුහුම් කර ඒ රස්නෙන්
සීනි නොදා රසකර අපි
උණුහුම් වෙමු සීත යාමේ

පීක් පීක් ට්‍රැෆික් අස්සේ
පහු කරගෙන කාර් වෑන්
ඉහ මුදුනින් සද සාවිගේ
ඉගිලෙමු අපි රෑ යාමේ

වැසි යාමේ ගිගුරුම් දෙන
පිපි නටන මල් අස්සේ
අපිත් නටමු මල් වාගේ
නලිය නලිය සීත සෘතුවේ

- තිලිණි ප්‍රියංජලා -

එදා රත් උන දෙතොල්

මෙදා සීතල වෙලා

එදා උණුහුම් කොපුල්

මෙදා ගල් ගෙඩි වෙලා

එදා අතට අත ගත් දෙඅත්

අද තදට තනිවම යාවෙලා

එදා කතා කරපු දෙනෙත්

මෙදා තදින් නිහඩ වෙලා

එදා දෙසවන් පිරූ මියුරු බස්

අද ඇයිද ගොළුවෙලා

එදා දැත පටලා ගිය ඔබ

මා තනිකර නික්මෙලා

පැණි බේරෙන කොපුල් හිනා

මළ බෙරේට මැලවෙලා

නික්මෙන්නට සැරසුනත්

සුදුවතින් සැරසිලා

වාරුවක්වත් පිනක්වත් නෑ

කරපින්නට ඔබේ බර

ඒත් කොහොමද යන්න දෙන්නේ

යන්න දෙන්න බෑමයි මට

ඒත් දෙන්න අවසර මට

ඔබේ දෙතොලට දෙතොල තියා

සමුගන්නට ඔබේ කයෙන්

නෑ මං වෙන්වෙන්නේ නෑ

ඔබ මාගෙන් සමුගන්නෑ

ඒ හිනාව ඒ කතාව

කිසිදා මියැදෙන්නේනෑ

අපි ඇවිදපු මල් පාරේ

තවමත් අරලියා පිපෙනවා

බටිති මලිති පුංචි පැටව්

තාමත් රැව්පිළිදෙනවා

ආයෙත් උණුහුම් දෙඅත් අල්ලා

පිණි කැට වැටෙනා සීත සෘතුවේ

ඔහේ ඇවිදිමු පැද්දි පැද්දී

කොමල කතා කියව කියවා

අරලිය මල් වැටුන පාරේ

දැන දැනත් යලි නොඑන බවට

සිහිකරන්නම් දෑස් පියා

ජිවිතේ හුස්ම ගන්න තුරාවට

සදා නොමියෙන්නම් ඒ සොදුරු දිවියෙන්

- තිලිණි ප්‍රියංජලා -