දැනෙන පාළුව හදවතට බැලු බැලු අත හැමතැනම
සංසාර චාරිකාව පුරාවටම
නෙතගින් කියූ වදන්
මතකයෙන් නොගිලිහේ සත්තකටම
පාළුවක් දැනුන විගසම
මං බලන්නේ අහස විතරමය
ඒ බලන අහසේ
දිලිසි දිලිසි ඔච්චම්පාන
එකම තනි තරුව නුඹ
කොහොමද නුඹ
පොළොවේ නොරැදී හුස්ම ගන්නේ
නුඹ මහා මුහුදක් උනා නම්
ඒ මුහුදු පත්ලේ මුතු ඇටය නුඹ
කොහොමද නුඹ
වෙරළ නොබලා මුහුදු පත්ලේ හුස්ම ගන්නේ
නුඹේ ජීවිතය මගේ යැයි කියා
මගේ ජීවිතය නුඹේ යැයි කියා
කොහොමද නුඹ
තනිවම හුස්ම අත්හැරියේ
රෑ තුන්යාමේ ඝනදුර දුරලන
තනිතරුවක් වෙලා, උජාරුවට දිස්නේ පපා
කොහොමද නුඹ තනිව තව
මට පේන්නද දිස්නේ පාන්නේ
පාළු සොහොනේ අරලියා මල් ඉහිරුණු
කොතක් යට මිහිදන් කල නුඹේ කය
නොදැක මං කොහොම තනිව හිනැහෙන්නේ
මිහිදුම් පටල අතරින් නොපෙනෙන පෙනෙන
සේයාවක් වූ නුඹ
මා මතකේ සරදම් කරනවිට
කොහොමද තව මං ජීවිතේ ගෙවන්නේ
නුඹ මියැදී බව දැන දැනම
නුඹ මගෙන් සමුඅරන් බව දැන දැනම
නුඹ මෙලොව හැරදා ගිය බවත් දැන දැනම
මගේ හුස්ම ඉතිරි කර
නුඹේ හුස්ම වා තලයේ පා කර
නීල අහසේ තනි තරුවක් වූ බව දැන දැනම
මං කොහොම තනි තරුවක් නොවී ඉන්නේ
- තිලිණි ප්‍රියංජලා -
No comments:
Post a Comment