Tuesday, January 26, 2016

තනිකමින් පිරිලා තිබුණු මගේ ජීවිතේ තනිකම නැතිකලෙත් නුඹයි
හිරු, සදු; තරු නැති මගේ හිත් ආකාසේ හිරු සදු තරු කැට එබ්බුවෙත් නුඹයි
නුල් බෝලයක් වගේ පැටලිලා තිබුන මගේ මනස පිළිවෙලට ගෙත්තම් කලෙත් නුඹයි
පැන්සලෙන් ඔහේ කුරුටු ගෑව මගේ සිතුවිලි අරුත්බර වචනවලින් හැඩවැඩ කලෙත් නුඹයි
කටට හිනාවත්, ඇස්වලට කදුලුත් ගෙන ආවේ නුඹයි
මේ වචන බොලද වුනත් මේ මගේ හිතට හිතෙන හැටිමයි
නිල්වන් අහස්තලේ ඇස් දෙකම පියන් මැවූ හීනේ
හැමදාමත් හිටියෙත්, ඉන්නෙත් නුඹම විතරමයි
ඉතින් මේ භවේ ලං වෙන්න බැරිවුනත් මං හිතින් හැමදාමත් නුඹේම තමයි
මේ ඇත්තටම මගේ ජීවිතේ, දෛවයේ සරදමයි 


- තිලිණි ප්‍රියංජලා -

No comments:

Post a Comment